Διανύουμε μια περίοδο που η ανάγκη ανάδειξης της ατομικότητας έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τις πολυεπίπεδες εκφράσεις των μαζικών φαινομένων. Έννοιες και αξίες μπαίνουν σε επαναδιαπραγμάτευση και επανακαθορισμό  στα πλαίσια της μαζικής και ψηφιοκυριαρχούμενης πραγματικότητας ταυτόχρονα με την προσπάθεια διάσωσης της μοναδικότητας της ύπαρξης και της προσωπικότητας του ατόμου.

Η επικοινωνία και η κατανάλωση έχουν αποκτήσει κεντρική θέση στην καθημερινότητά μας. Σήμερα, ωστόσο, χρησιμοποιούνται ως εργαλεία μαζικής αντιμετώπισης, χειραγώγησης και ελέγχου με επιφάσεις ελαφρού ενδύματος.
Από τη μια πλευρά η επικοινωνία ̈ψηφιοποιείται ̈. Εικονικές πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης εξαπλώνονται και διεισδύουν στις ζωές όλων αποκτώντας τη δύναμη να επιβαλλονται ως ιδεολογίες.

Στην περίπτωση του facebook, του ευρύτερα διαδεδομένου κοινωνικού δικτύου στο οποίο λίγο έως πολύ η πλειονότητα του ̈προοδευτικού ̈ κόσμου έχει εμπλακεί, παρουσιάζεται ένα περιβάλλον φιλικό στο χρήστη. Προσφέρεται δωρεάν χώρος για τη διαμόρφωση του ατομικού προφίλ ενσωματώνοντας σε αυτόν υλικό που προτιμάται από τον εγγεγραμμένο σύμφωνα με τις υποδείξεις του περιβάλλοντος. Βάσει αυτού του προφίλ δικτυώνεται ̈ελεύθερα ̈ και μαζικά με τους υπόλοιπους χρήστες της πλατφόρμας. Βέβαια, το ψηφιακό πρόσωπο, άλλοτε προσωπείο του χρήστη διαμορφώνεται επιλεκτικά και προσεκτικά αποδίδοντας θραύσματα της προσωπικότητας και της προσωπικής ζωής του σε κοινή θέα.

Σε πρώτη ανάγνωση αυτή η διαδικασία φαίνεται εύκολα διαχειρίσημη και διασκεδαστική καθώς προσφέρεται ένας χώρος ένταξης, έκφρασης και προβολής. Όμως στην πορεία της λειτουργιάς της ενσκήπτουν σοβαρά θέματα που αφορούν στην προστασία των προσωπικών δεδομένων, στο βαθμό νομιμότητας της χρησιμοποίησης στοιχείων εν αγνοία του ατόμου για τον έλεγχο, την παρακολούθηση και την ενοχοποίησή του πολλές φορές από του ίδιους τους χρήστες. Ψηφιακός κανιβαλισμός στα πλαίσια της ̈φιλίας;

Αυτή η εικονική μορφή επικοινωνίας αποκτά μαζικό χαρακτήρα καθώς συνεπάγεται την επαφή του χρήστη με πολλαπλά μέλη και ομάδες υπό τις υποδεικνυόμενες συνθήκες.
Η έκθεση προσωπικών δεδομένων ψηφιακά προς μαζική θέαση με την συναίνεση του ατόμου είναι χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής καθώς στο παρελθόν διαφυλάσονταν και προστατεύονταν ιδιαιτέρως. Πλέον, ένα δίκτυο χρησιμοποιεί μαζικά τα προσωπικά δεδομένα, που του επέτρεψε ο ίδιος ο χρήστης να διαχειρίζεται.
Η ιδιωτικότητα παραχωρεί τη θέση της στη δημοσιότητα καθώς αναζητούμε αυτά ̈τα 15 λεπτά ̈ επιβεβαίωσης και θαυμασμού από τους ̈διαδικτυακούς φίλους ̈ και τους αγνώστους του facebook.

Από τη μαζική βιομηχανία φιλίας των ̈προσώπων ̈, στο μαζικό σχεδιασμό την παραγωγή και την ανάδειξη των τάσεων και των μοντέλων αισθητικής του IKEA. Μονάδες βιομηχανικών αντικειμένων πολλαπλασιάζονται στους ιδιωτικούς χώρους γεννώντας πανομοιότυπα περιβάλλοντα σύμφωνα με τις ενδείξεις των ετήσιων καταλόγων. Ο ιδιωτικός χώρος γίνεται χώρος μαζικής αισθητικής καθώς το προσωπικό κριτήριο φαίνεται να έχει αδρανήσει.

Η Ταυτότητα, η Μοναδικότητα, η προσωπική Επιλογή εκποιούνται με αυτόχειρες εμάς τους ίδιους καθώς παράλληλα αναδύονται νέες τυπολογίες συσχέτισης των ανθρώπων, νέα μοντέλα οργάνωσης και βίωσης του χώρου.

Με την παρούσα δουλειά μου καταθέτω την κριτική θέση και το σχολιασμό μου απέναντι στην ιδεολογία της μαζικοποίησης τόσο στην επικοινωνία όσο και στην κατανάλωση προτύπων οργάνωσης και διαβίωσης.

Με αφορμή τα δεδομένα των τωρινών συνθηκών, δανείζομαι από το ψηφιακό και συλλογικό μόρφωμα του facebook επιλεγμένες εικόνες ̈ διαδικτυακών φίλων ̈ μου, αποδίδοντάς τους κατά τα πρότυπα της pop art, που λάτρεψε και δημιούργησε πάνω στη βάση της μαζικοποίησης.

Οι ζωηρές χρωματικά ψηφίδες από σμάλτο που αρθρώνουν τη μορφή κάνουν αναφορά στα pixels της ψηφιακής εικόνας αλλοιώνοντας τα χαρακτηριστικά και την έκφραση του εικονιζόμενου όπως αλλοιώνεται η καθαρότητα της ταυτότητας μέσα από τον κόσμο του εικονικού δικτύου.

Το μαζικά παραγόμενο τετράγωνο τελάρο από γυαλιστερή λάκα των IKEA αντικαθιστά το μουσαμά. Οι ποιότητες του υλικού, η χειρωνακτική εργασία που απαιτούνταν για την δημιουργία από τον καλλιτέχνη, η επιλογή των διαφορετικών αναλογιών και εκφραστικών μέσων, κατά περίπτωση, παραγκωνίζονται σηματοδοτώντας αφενός τη δύση μιας εποχής και αφετέρου την ανατολή μιας νέας που τα παραπάνω αντικαθίστανται από το ψευδώς λείο, γυαλιστερό, ομοιόμορφο και μαζικό σήμερα.